Opwinding

Een zekere opwinding begint zich nu van mij meester te maken - wat soms ten koste van concentratie op andere zaken dreigt te gaan. Het is ook allemaal best spannend. Woensdag wordt er in het holst van de ochtend vertrokken, om - samen met die andere duizend(en) Nederlanders ons op Schiphol te melden.
We laten de meiden zo maar een week lang achter in dit werelddeel - in goede zorg, dat wel natuurlijk - maar toch is dat best emotioneel (voor allen). Hier gaat het leven natuurlijk op volle snelheid verder, dus behalve 's-avonds in bed zullen de dames weinig tijd hebben om hier over na te denken. En met de telefoon is de wereld ook weer heel klein.
Er moet gepakt worden, konijnen uit logeren gebracht, attributen voor een hele week sport en spel, fietsen, alles moet mee. Geloof me, pakken voor een zomervakantie is stukken eenvoudiger.
En wat moeten Maaike en ik aan en mee ? Schoenen aan in het vliegtuig, natuurlijk. En onze mooie Right 2 Play kleding. Is het daar koud? Warm? Wat moet je aan naar de Lion King? Lars heeft fantastisch mooie loopshirtjes laten maken met onze namen en hoofdsponsoren er op. Het schijnt dat als je met je naam loopt continu (bij naam) wordt aangemoedigd. We zullen zien...
Vanmiddag hebben we een interviewtje gegeven bij De Dordtenaar - inclusief een fotograaf die (minstens) 30 foto's heeft gemaakt. Doe ik ook al niet iedere dag. Woensdag (als wij dus in de lucht hangen) wordt gepubliceerd. Ben ERG benieuwd. De laatste keer dat ik in een krant stond was toen ik (met Arend) een 4 meter hoge sneeuwpop had gemaakt in de Schumannlaan (dat moet in 1983 zijn geweest).

En ondertussen staat in alle marathonvoorbereidingstiplijstjes dat je vooral rust moet nemen in de week voor de marathon. Makkelijk gezegd...