donderdag 18 september 2008

Wetten

Wie er vaak alleen op uittrekt om hard te lopen zit natuurlijk vol met diepe gedachten. Not. Dat wil zeggen, gedachten, ja, maar ze zijn niet zo diep, en hebben met name betrekking op het lopen zelf.

Na vele jaren ken je je lichaam natuurlijk goed, en je geest (en de geest van je mede-lopers). Gewoonten zijn ingesleten, vaste patronen ontstaan, wetmatigheden ontdekt.

Zo weten we al jaren dat
- als je je behoorlijk lousy voelt, het lopen meestal een enorme opkikker geeft.
- de langszaamste langeafstandloper vaak de snelste (eind)sprinter is
- het een Geweldige Sport is (TM Bert) waarin het lijkt of het lichaam al het werk moet doen, maar waarin de psyche toch zeker even belangrijk is. In veel van die hardloopboeken (en ik heb ondertussen een heel rijtje staan) is er ook een heel hoofdstuk aan gewijd.
- ik het een marteling vind niet te weten waar ik ben en hoe de route loopt. Het is dus zaak het NYCM parcours goed te verkennen! Gelukkig zijn zelfs filmpjes van op YouTube:



Het blijft een heel eind, dat wel.

Geen opmerkingen: